Jak sąd wymierza karę, gdy czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej?

Na wstępie niniejszego artykułu należy przytoczyć jedną z podstawowych zasad prawa karnego, która to znajduje swe odbicie w art. 11 k.k, a mianowicie, że ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo, a to gdy dany czyn przestępny realizuje jednocześnie znamiona dwóch lub więcej typów czynów zabronionych. Mając na względzie tego rodzaju sytuacje, ustawodawca przewidział konstrukcją tzw. zbiegu przepisów. A zatem popełniony przez sprawcę czyn może wyczerpywać znamiona określone w dwóch lub więcej przepisach ustawy karnej, wówczas sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, co jest obowiązkiem, nie natomiast uprawnieniem sądu. Co za tym dalej idzie sąd orzekający w danej sprawie ma przywołać w części dyspozytywnej wyroku wszystkie pozostające w zbiegu przepisy ustawy karnej, które sprawca naruszył swoim zachowaniem. Konsekwencją powyższego jest to, że sąd ostatecznie wymierza karę na podstawie przepisu, który porównując ustawowe zagrożenia pozostających w zbiegu przepisów przewiduje najsurowszą karę zarówno co do rodzaju, jak i wysokości.

Art.  11 Kodeksu Karnego.  Jedność czynu. Zbieg przepisów ustawy.

§ 1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo.
§ 2. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.